วันที่สิบห้า
ตื่นเช้ามาเมฆหายไปหมดแล้ว อากาศค่อนข้างดีค่ะหนาวหน่อยๆ
ที่โรงแรมมีครัวเล็กๆ อุปกรณ์ทำครัวครบครัน และให้นมไว้หนึ่งกล่อง แม่เลยทำ Scramble egg
ใส่ชีสที่ซื้อมาเมื่อวานให้ทุกคน ทานกับขนมปังปิ้ง
ที่นี่มีชากาแฟและโกโก้ให้ชงฟรีด้วยค่ะ
ดีใจมากที่อาหารหมดทุกอย่างแล้วค่ะ
เช้านี้เรามีโปรแกรมแค่นั่งรถชมสวน
เค้ามีทัวร์ออกทุกชั่วโมงตั้งแต่ สิบโมงเช้าถึงสี่โมงเย็นค่ะ
หนูขิงขี้เกียจเดินพ่อเลยโทรเรียกแท๊กซี่ให้มารับ เราไปถึงที่หน้า พิพิธภัณฑ์แคนเทอเบอรี่ ประมาณสิบโมงเช้า รถออกพอดี ซื้อตั๋วกับคุณลุงคนขับได้เลย
รถใช้พลังไฟฟ้าและพลังงานแสงอาทิตย์ในการขับเคลื่อน รถจะจอดตามป้ายนะคะ
ตั๋วใช้ได้สองวันค่ะ สวนสวยมากค่ะ ดูแลรักษาต้นไม้ใบหญ้าเป็นอย่างดี
ตอนที่ไปนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วงนะคะ มีใบไม้เปลี่ยนสีบ้าง แต่ไม่ค่อยมีดอกไม้เท่าไหร่
หนูขิงไม่อยากลงไปเดินเราเลยนั่งรถไปเรื่อยๆสวนพฤษกศาสตร์นี้อยู่ในสวนสาธารณะ แฮกลีย์อีกทีนะคะ
สร้างขึ้นเมื่อปี1863
มีเนื้อที่ประมาณ 75 เอเคอร์ถูกสร้างเพื่ออนุรักษ์พันธุ์ไม้พื้นเมืองของนิวซีแลนด์เอาไว้
แม่ไม่ค่อยได้ฟังคุณลุงพูดวันนี้เพราะมัวแต่ช่วยหนูขิงมองหาเป็ดค่ะ
เรานั่งรถเลาะริมแม่น้ำ เอวอนไปเรื่อยๆ คุณลุงบอกว่าต้น วิลโลว์(willow)
ที่อยู่ริมแม่น้ำนี้ เป็นลูกของต้นวิลโลว์ที่ปลูกอยู่ที่หลุมฝังศพของท่านจักพรรดินโปเลียนที่เกาะ
St. Helena เรานั่งรถผ่าน
Cunningham
House ที่เป็นที่ปลูกพันธุ์ไม้เมืองร้อน ผ่านสวนกุหลาบ มีดอกกุหลาบบ้างแต่ไม่มาก
คุณลุงบอกว่าสวนกุหลาบนี้คือสัญญลักษณ์ของเมืองแบบอังกฤษ ผ่านสระบัวด้วยค่ะ จากนั้นคุณลุงก็พากลับมาจอดที่หน้าน้ำพุ รูปนกยูง หลังจากทัวร์เรา เดินออกมาเจอ Art center แต่หนูขิงไม่อยากดู ก็เลยโทรเรียกแท็กซี่
บริษัทแท็กซี่มีหลายบริษัทนะคะ เราใช้ Blue Star taxi ค่ะ เราจะไปซื้อของกันที่
Westfield
Riccarton Mall ห้างสรรพสินค้าเค้าไม่ใหญ่เหมือนเมืองไทยนะคะ
เดินนิดเดียวก็ทั่วแล้ว
ส่วนใหญ่วันเสาร์ถึงพุธจะปิดหกโมงเย็น
วันพฤหัสบดีกับวันศุกร์ปิดสามทุ่มค่ะ
ไปถึงหนูขิงหิวเลยทานกันที่ฟู๊ดคอร์ท ค่ะ
มีร้านดีๆแต่ทุกคนอยากทานไม่เหมือนกัน
หนูขิงขอไปซื้อเองได้ข้าวปั้นหน้าปลาแซลมอนมาหนึ่งกล่อง แม่ซื้อไก่ทอด
พ่อไปซื้ออาหารเลบานีสมา
เมื่อคืนพ่อกับแม่ดูในทีวีมีโฆษณาของร้านที่ชื่อ The Warehouse New Zealand
Limited เป็นแบบมีของขายทุกอย่างแต่ราคาถูก เราเลยออกมาหาแท๊กซี่ และบอกว่า
อยากไปร้านนี้
เค้าบอกว่าอยู่ใกล้ๆเดินไปก็ได้แต่หนูขิงขี้เกียจเดินแล้ว นั่งรถแค่ห้านาทีก็ถึงแล้วค่ะ ที่นี่มีที่แผนกหนังสือใหญ่มาก หนูขิงขอซื้อเฉพาะเล่มที่ไม่มีในเมืองไทย พ่อกับแม่ก็ไปเดินดูว่ามีอะไรขายบ้าง
ได้ของมาพอสมควร เดินซักพักหนูขิงก็อยากกลับแล้วค่ะ
เราเลยเรียกแท็กซี่กลับไปโรงแรม และบอกว่าช่วยขับวนรอบๆ red zone
หน่อยอยากเห็นว่าเป็นยังไงบ้าง คนขับแท็กซี่มาจากปากีสถานเลยเล่าให้เราฟังว่า
ถ้าบ้านไหนไม่ผ่านการตรวจสอบโครงสร้าง เจ้าของก็ต้องออกไปหาที่อยู่ใหม่
บริษัทส่วนใหญ่ก็ย้ายไปอยู่ชานเมือง ผู้คนที่ถูกผลกระทบจากแผ่นดินไหวลำบากมาก
ร้านค้าเล็กๆก็ต้องปิดตัว ส่วนที่เป็นที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวคือ Cathedral square
และบริเวณรอบๆอย่างเช่น city mall หรือถนนคนเดินก็ต้องปิดตัวเพราะตึกร้าว
ตึกส่วนใหญ่ของ Christ
College เป็นโรงเรียนที่เก่าแห่งหนึ่งของนิวซีแลนด์และเป็นแหล่งรวมตึกเก่าๆไว้มากที่สุดก็ร้าวด้วย
เราฟังแล้วก็ได้แต่เอาใจช่วยขอให้ฟื้นฟูเมืองได้เร็วๆ เราผ่าน Bridge of remembrance เห็นว่ากำลังซ่อมแซมอยู่ ที่สะพานแห่งนี้สร้างขึ้นเพื่อสดุดีทหารที่ร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและสอง วันนี้ตอนบ่ายพ่อกับแม่ช่วยกันแพ็คของและโทรติดต่อให้รถมารับไปสนามบินพรุ่งนี้ ส่วนหนูขิงก็ดูทีวีไป เราสั่งอาหารจากร้านไทยมาทานที่โรงแรมตอนเย็น และเข้านอนแต่หัวค่ำเพราะรถจะมารับตอนเจ็ดโมงค่ะ
เราฟังแล้วก็ได้แต่เอาใจช่วยขอให้ฟื้นฟูเมืองได้เร็วๆ เราผ่าน Bridge of remembrance เห็นว่ากำลังซ่อมแซมอยู่ ที่สะพานแห่งนี้สร้างขึ้นเพื่อสดุดีทหารที่ร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและสอง วันนี้ตอนบ่ายพ่อกับแม่ช่วยกันแพ็คของและโทรติดต่อให้รถมารับไปสนามบินพรุ่งนี้ ส่วนหนูขิงก็ดูทีวีไป เราสั่งอาหารจากร้านไทยมาทานที่โรงแรมตอนเย็น และเข้านอนแต่หัวค่ำเพราะรถจะมารับตอนเจ็ดโมงค่ะ
วันสุดท้าย
หนูขิงตื่นมาด้วยความเศร้านิดๆเพราะไม่อยากกลับ
พ่อกับแม่สัญญาว่าเราจะมาเที่ยวที่นี่อีกแน่นอน รถมาตรงเวลา
คุณลุงคนขับบอกว่าต้องไปส่งอีกสองคนก่อนถึงจะวนไปสนามบิน
เราเลยนั่งชมเมืองไปเรื่อยๆ พอถึงสนามบินแม่กับหนูขิงก็ไปเช็คอิน
ส่วนพ่อต้องรอนิดนึงเพราะเครื่องของพ่อออกช้ากว่าเรา
เพราะเราใช้คะแนนสะสมมาแลกเป็นตั๋วของสิงคโปร์แอร์ไลน์ขาไปได้ไปด้วยกันทั้งสามคน
แต่ขากลับ ต้องแยกกันคนละสายการบิน พ่อต้องนั่งแอร์นิวซีแลนด์ไปที่ Auckland แล้วต่อเครื่องของการบินไทย
แต่แม่กับหนูขิงนั่ง สิงคโปร์แอร์ไลน์เหมือนเดิม
ไปหาร้านเพื่อทานอาหารเช้า หลังอาหารเช้าก็บ๊ายบายพ่อ เจอกันที่บ้านนะคะพ่อ